หวายลิง
หวายลิง เป็นไม้เลื้อย ลำต้นแข็งคล้ายหวาย เส้นผ่านศูนย์กลาง 0.3-0.8 ซม. แตกกิ่ง 3-5 เมตร หรือบางครั้งอาจยาวได้ถึง 10 เมตร ลำต้นมีสีเขียว แต่เมื่อลำต้นแก่ จะเปลี่ยนเป็นสีเทา ใบเดี่ยว เรียงสลับถึงเวียนสลับเรียวยาว รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ปลายใบเรียวยาวม้วนงอ และ แข็ง ทำหน้าที่เกาะไม้อื่น เพื่อพยุงลำต้นให้เลื้อยทอดสูงขึ้น ฐานใบกว้างมีกาบใบหุ้มรอบลำต้น เรียงเวียนซ้อนทับกันเป็นระยะคล้ายกาบหวาย ไม่มีหนาม ผลกลม ปลายผลมีติ่งแหลม ผิวเรียบมัน ผลอ่อนสีเขียว และเปลี่ยนเป็นสีเหลือง เมื่อแก่จัดจะเป็นสีชมพูอมแดงเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.5 ซม. แต่ละผลมี 1 เมล็ด พบมากในพื้นที่ป่าชายเลนที่เป็นดินเลนแข็ง มีระดับน้ำท่วมถึงเป็นครั้งคราว
สรรพคุณทางยาของหวาย
- หัว ต้มรับประทาน ใช้เป็นยาลดไข้ ขับปัสสาวะ แก้ปวดหลัง ผสมตัวยาอื่นใช้เป็นยาแก้โรคงูสวัด
- แก้โรคเกี่ยวกับทางเดินปัสสาวะ แก้พยาธิ แก้ไข้ดีซ่าน ใช้เป็นยาเบื่อ ลดไข้ ไข้กาฬ(แผลกดทับ) รักษาถุงน้ำดีและโลหิต
- หัว ต้มผสมกับน้ำอาบให้เด็กขับพยาธิ ให้เด็กอาบทุกวันเป็นเวลาอย่างน้อย 1 เดือน
- หัวและราก ต้มเป็นยาหม้อดื่มแก้ไข้ดีซ่าน
- ผล ใช้เป็นยาเบื่อได้
- ต้นและหัว ต้มน้ำดื่ม ลดไข้ ไข้กาฬ (แผลกดทับ) ชัก สลบ หอบ ลิ้นแข็ง
- เหง้า ต้น ใบ ดอก ผล สดๆ ต้มรับประทานแทนน้ำ แก้โรคเกี่ยวกับทางเดินปัสสาวะขับปัสสาวะ
- เหง้า ต้มน้ำดื่ม รักษาถุงน้ำดีและโลหิต
วิธีการปรุงยา :
ทั้ง 5 (ราก, ลำต้น, ใบ, ดอก, ผล) ต้มเป็นยาหม้อดื่ม
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9459&SystemType=BEDO
https://km.dmcr.go.th
https://www.flickr.com
