เป้ง เนื้อผลมีรสมัน รับประทานได้

เป้ง

ชื่ออื่นๆ : ตุหลุโคดือ หน่อไคว้เส่ เป้งบก ปุ่มเป้ง  เป้งดอย ปุ๋มเป้ง(คนเมือง)

ต้นกำเนิด : พบในป่าเต็งรัง

ชื่อสามัญ : เป้งบก

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Phoenix loureiroi Kunth

ชื่อวงศ์ : ARECACEAE (PALMAE)

ลักษณะของเป้ง

เป็นไม้ต้นจำพวกปาล์ม ต้นเล็กมักเป็นพุ่มกอ มีกาบใบปกคลุมหนาแน่นที่โคนต้น มีรากค้ำจุนจำนวนมาก ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก มีใบแข็งเป็นเส้นยาว ปลายใบแหลม ท้องใบมักมีสีเขียวนวล ใบย่อยที่อยู่ด้านล่างจะเปลี่ยนรูปเป็นหนามแหลม แผ่นกาบที่โคนใบแตกออกเป็นเส้นใยสีน้ำตาล ดอกออกเป็นช่อ แยกต้น ช่อดอกยาว 30 เซนติเมตร เมื่อแก่ช่อดอกจะเป็นสีส้ม ผลลักษณะกลม รูปรี ออกเป็นกลุ่ม ผลอ่อนจะมีสีเขียว เมื่อสุกจะมีสีดำ

การขยายพันธุ์ของเป้ง

ใช้ส่วนอื่นๆ/ใช้เมล็ดเพาะ ชอบแสงแดดจัด ขึ้นได้ดีในดินร่วนซุย

ธาตุอาหารหลักที่เป้งต้องการ

ประโยชน์ของเป้ง

– ใบ ใช้ทำไม้กวาด(คนเมือง)
– เนื้อผลมีรสมัน รับประทานได้
ปลูกเป็นไม้ประดับได้ดี

สรรพคุณทางยาของเป้ง

–

คุณค่าทางโภชนาการของเป้ง

การแปรรูปของเป้ง

ใจกลางต้นมีต้นอ่อน คล้ายๆ มะพร้าวใช้แกงใส่ไก่ ใส่วุ้นเส้น

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9270&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com