แก้วมุกดา ดอกสีขาวหรือดอกสีเหลืองอ่อน ดอกมีกลิ่นหอม

แก้วมุกดา

ชื่ออื่นๆ : ดอกแก้วมุกดา

ต้นกำเนิด : แถบเอเชีย เช่น อินเดีย ศรีลังกา พม่า ลาว เวียดนาม จีนตอนใต้ หมู่เกาะไต้หวันตอนใต้ มาเลเซีย

ชื่อสามัญ :  Perfume flower tree, Pua Keni Keni, Trai Tichlan, Lau binh, Gia

ชื่อวิทยาศาสตร์ :  Fagraea racemosa Javanic, Fagraea blumeaua

ชื่อวงศ์ : LOGANIACEAE

ลักษณะของแก้วมุกดา

ต้น  ไม้พุ่มรอเลื้อย เมื่ออยู่กลางแจ้งจะเป็นไม้พุ่มเตี้ยขนาดเล็ก (4 ปี สูงประมาณ 2.5 ม.) ทรงพุ่มแผ่กว้าง เปลือกต้นสีเทา

ใบ ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปรีหรือรูปไข่กลับ ปลายแหลมติ่ง โคนสอบเรียว ขอบเรียบ แผ่นใบหนา ผิวมัน สีเขียวเข้ม

ดอก ออกดอกเป็นช่อ ตามซอกใบหรือปลายกิ่ง ดอกสีขาวหรือดอกสีเหลืองอ่อน กลีบเชื่อมติดกันรูปปากแตร ปลายแยก 5 แฉก รูปหัวใจ ปลายเว้า กลีบม้วนงอออก เกสรเพศผู้ 5 เกสร ดอกมีกลิ่นหอม ฤดูกาลออกดอกเดือนพฤษภาคมถึงเดือนธันวาคม

การขยายพันธุ์ของแก้วมุกดา

เพาะเมล็ด, ตอนกิ่ง

ธาตุอาหารหลักที่แก้วมุกดาต้องการ

ประโยชน์ของแก้วมุกดา

ปลูกประดับสวน ปลูกให้ร่มเงา

สรรพคุณทางยาของแก้วมุกดา

คุณค่าทางโภชนาการของแก้วมุกดา

การแปรรูปของแก้วมุกดา

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=11892&SystemType=BEDO