ราชดัด ไม้พุ่มใบสีเขียว ผลและเมล็ด ใช้เป็นยา

ราชดัด

ชื่ออื่นๆ : ดีคน , บีคน (อีสาน) มะดีควาย, มะขี้เหา, เท้ายายม่อมน้อย, กาจับหลัก (เชียงใหม่) พญาดาบหัก (ตราด) สอยดาว (จันทบุรี) กะดัด, ฉะดัด (ใต้)  มะลาคา (ปัตตานี)  เพี้ยฟาน (โคราช)  โค้วเซียมจี้ (จีน)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : ราชดัด

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Bruceajavanica (L.) Merr.

ชื่อวงศ์ : SIMAROUBACEAE

ลักษณะของราชดัด

ต้น  ไม้พุ่มหรือไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูง 0.5-4 เมตร เปลือกลำต้นเรียบ สีขาวปนเทา มีขนสีเหลืองปกคลุมหนาแน่น

ใบ  เป็นใบประกอบ ใบย่อยออกแบบขนนก ขอบใบหยักแบบซี่ฟัน ตรงปลายใบจะแหลม ใบจะเป็นสีเขียวเข้ม

ดอก  จะออกเป็นช่อเล็ก ๆ เป็นสีแดง มักจะออกตามง่ามกิ่งส่วนดอกตัวผู้ และดอกตัวเมีย จะอยู่คนละดอกในช่อดอกเดียวกัน หรืออาจเป็นช่อดอกตัวผู้ทั้งต้น

ผล  จะเป็นรูปไข่ ถ้าผลยังไม่แก่จัดจะเป็นสีเขียว ถ้าแก่จะเป็นสีดำ เรียบไม่เป็นขรุขระ และมีลักษณะคล้ายเมล็ดมะละกอแห้ง ส่วนเมล็ดในจะเป็นสีขาว และมีรสขมจัด

การขยายพันธุ์ของราชดัด

ใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่ราชดัดต้องการ

ประโยชน์ของราชดัด

สรรพคุณทางยาของราชดัด

• ทั้งต้น เมล็ด แก้บิด
• ใบ ตำพอกรักษาขี้กลาก ฝี
• เมล็ดในของผลแก่ ใช้เป็นยาขับพยาธิ แก้บิดบำรุงธาตุ แก้ไข้มาลาเลีย สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย ได้ทำการสกัดสารแสดงฤทธิ์ R-PAS ฆ่าเชื้อบิดมีตัว(บิดอมิบิค)ได้ ราก-รสขม ต้มดื่ม แก้ไข้ แก้บิดแก้เสียดท้อง แก้ปวดกล้ามเนื้อ เคี้ยวอม แก้ไอ
• ผล ใช้รักษาอาการปวดท้อง เมล็ด ใช้เป็นยาบำบัดโรคเกี่ยวกับลำไส้ ใช้เตรียมเป็นยาคุมธาตุ บำรุงธาตุ รักษาโรคบิดไม่มีตัว รักษาโรคพยาธิ หรือใช้ทั้งต้นและเมล็ด เป็นยารักษาโรคไข้มาเลเรีย

ในเมล็ดนั้น พบว่ามีสารอัลคาลอยด์ Brucamarine และ 20% ของ fatty

คุณค่าทางโภชนาการของราชดัด

การแปรรูปของราชดัด

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9197&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com