กาสามปีก
ชื่ออื่นๆ : กาจับหลัก ตีนนกผู้ มะยางห้าชั้น (ภาคเหนือ), กาสามซีก ตีนกา (ภาคกลาง), ตีนนก สมอตีนเป็ด สมอหวอง (ภาคตะวันออก) , ไม้เรียง(เมี่ยน), ตุ๊ดอางแลง(ขมุ)
ต้นกำเนิด :
ชื่อสามัญ : Kaa Saampeek
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Vitex peduncularis Wall. ex Schauer
ชื่อวงศ์ : Lamiaceae
ลักษณะของกาสามปีก
ต้น ไม้ยืนต้นขนาดกลาง สูง 5-15 ม. เปลือกแตกเป็นร่อง หรือสะเก็ดสีเทา สีน้ำตาลเข้มหรือดำ เปลือกในสีเหลือง
ใบ เป็นใบประกอบแบบนิ้วมือ เรียงตรงข้าม มีใบย่อย 3 ใบ ก้านใบเรียว ด้านบนเรียบหรือร่องตื้น มีขอบเป็นสันชัดเจน ผิวเรียบ ใบย่อยรูปขอบขนาน ปลายและโคนเรียวแหลม
ดอก ดอกช่อออกตามง่ามใบ เป็นช่อเดี่ยว ๆ หรือเป็นคู่ ดอกมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ กลีบดอกสีขาว หรือชมพูอ่อนและเปลี่ยนเป็นสีเหลืองหรือขาวนวลเมื่อดอกแก่ ออกดอกเดือนกุมภาพันธ์
เมล็ด เมล็ดเมล็ดแข็งมาก
การขยายพันธุ์ของกาสามปีก
ใช้เมล็ด/ทำการเพาะเมล็ด ลงถุงแล้วสามารถนำไปปลูกได้เมื่อต้นโต
ธาตุอาหารหลักที่กาสามปีกต้องการ
ประโยชน์ของกาสามปีก
เนื้อไม้ ใช้ในงานก่อสร้างต่าง ๆ และใช้ในงานแกะสลักได้ดี
สรรพคุณทางยาของกาสามปีก
ใบ ตากแห้งแล้วใช้ต้มน้ำดื่มเหมือนชา มีรสชาติดี(เมี่ยน)
ปลือกต้น ต้มน้ำดื่มรักษาโรคนิ่ว(เมี่ยน)
ปากีสถานใช้ใบอ่อนกินเป็นผัก และกินผลสุก ส่วนในอินเดียใช้น้ำต้มจากใบและเปลือกเป็นยาลดไข้ น้ำคั้นจากใบเชื่อกันว่าเป็นสรรพคุณทางยา
คุณค่าทางโภชนาการของกาสามปีก
การแปรรูปของกาสามปีก
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=11555&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com/
