ฉัตรพระอินทร์ ลำต้นสูง ดอกสีส้มสด หรือแดงอมส้ม

ฉัตรพระอินทร์

ชื่ออื่นๆ : เสกกษัตริย์(ชัยภูมิ), จ่อฟ้า(ตาก), นางอั้วโคก(โคราช), เทียนป่า(ปราจีนบุรี), หญ้าเหลี่ยม(สุราษฎร์ธานี)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : Lion ‘s ear, Hallow stalk

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Leonotis nepetifolia ( L.) R.Br.

ชื่อวงศ์ : Labiatae

ลักษณะของฉัตรพระอินทร์

ไม้พุ่มล้มลุก ลำต้นสูงชะลูด แตกกิ่งแขนงมากบริเวณใกล้ปลายยอด ลำต้นสูงประมาณ 1-2 เมตร ลำต้นมีสีเขียวเป็นเหลี่ยม ใบ เป็นใบเดี่ยวออกจากลำต้นแบบตรงข้าม แผ่นใบกว้าง แข็งและหนา ขอบใบหยัก ปลายใบแหลม ใบมีสีเขียว เข้ม ก้านใบยาว ดอก ออกเป็นช่อเป็นคู่ตรงข้ามกัน สีส้มสด หรือแดงอมส้ม กลุ่มดอกย่อยจะเกิดติดกันรอบๆ ลำต้น และมีใบแซมออกจากก้านรอบทิศทางมีลักษณะคล้ายฉัตร จะเริ่มออกดอกเมื่อต้นเจริญเติบโตเต็มที่แล้ว ผล มีรูปร่างกลม ขนาดเล็ก เปลือกผลมีสีเขียว เมล็ดกลม

การขยายพันธุ์ของฉัตรพระอินทร์

ใช้เมล็ด/พบขึ้นในบริเวณที่มีความชุ่มชื้น ดินร่วนซุย ตามป่าละเมาะ ขยายพันธุ์โดยใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่ฉัตรพระอินทร์ต้องการ

ประโยชน์ของฉัตรพระอินทร์

ไม้ประดับ ดอกใช้ปักแจกันประดับเพื่อความสวยงาม

สรรพคุณทางยาของฉัตรพระอินทร์

เป็นยาสมุนไพร รักษาโรคมาเลเรีย แก้แผลถูกไฟไหม้หรือน้ำร้อนลวก แก้ไข้ โรคปวดข้อ เป็นยาระบาย ขับระดู แก้คัน กลากเกลื้อน

คุณค่าทางโภชนาการของฉัตรพระอินทร์

การแปรรูปของฉัตรพระอินทร์

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=11716&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com