ผักแครด พืชล้มลุกอายุฤดูเดียว พบตามริมทางทั่วไปและชายป่า

ผักแครด

ชื่ออื่นๆ : ผักแครด สับกา (ภาคกลาง) หญ้าขี้หมา (นครศรีธรรมราช).

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : American weed

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Synedrella nodiiflora (L.) Gaerth.

ชื่อวงศ์ : ASTERACEAE

ลักษณะของผักแครด

ต้น เป็นพืชล้มลุกอายุฤดูเดียว ความสูงของต้นประมาณ 10 – 80 ซม. ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ลำต้นและใบมีขนสีขาวตั้งตรงค่อนข้างหยาบ

ใบ เป็นใบเดี่ยว การเกาะติดของใบบนกิ่งแบบตรงข้ามสลับฉาก ใบมีรูปไข่หรือรูปรี ขนาดประมาณ 2.5-5 x 3.5-8.0 ซม. ปลายใบและโคนใบแหลม ขอบใบเป็นจักฟันเลื่อย ก้านใบสั้น

ดอก ออกเป็นกลุ่มที่ซอกใบ สีเหลือง กลีบดอกวงนอก 3 – 8 กลีบสีเหลือง

เมล็ด มีสีดำหรือน้ำตาลเข้ม ขนาดเล็ก เป็นรูปทรงกระบอก ที่ปลายมีขนเป็นหนามแหลมยาวหลายอัน

ต้นผักแครด
ต้นผักแครด ลำต้นและใบมีขนสีขาว

การขยายพันธุ์ของผักแครด

เพาะเมล็ด พบตามริมทางทั่วไปและชายป่า ขึ้นปะปนกับพืชชนิดอื่นๆ

ธาตุอาหารหลักที่ผักแครดต้องการ

ประโยชน์ของผักแครด

เป็นวัชพืชขึ้นทั่วไปสองข้างทาง ฝั่งน้ำ ที่รกร้างว่างเปล่า ทุ่งหญ้า ที่กสิกรรม. ยอดอ่อนใช้ปรุงเป็นอาหารประเภทแกง

สรรพคุณทางยาของผักแครด

  • ต้น ใช้ตำพอกแก้ปวดขาหรือปวดหัว พอกแผลหรือทาสมานบาดแผล
  • ใบ ต้มน้ำดื่มเป็นยาระบาย แก้อาการท้องผูก
ดอกผักแครด
ดอกผักแครด กลีบดอกสีเหลือง

คุณค่าทางโภชนาการของผักแครด

การแปรรูปของผักแครด

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10883&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com

Add a Comment