ผักแครด
ชื่ออื่นๆ : ผักแครด สับกา (ภาคกลาง) หญ้าขี้หมา (นครศรีธรรมราช).
ต้นกำเนิด :
ชื่อสามัญ : American weed
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Synedrella nodiiflora (L.) Gaerth.
ชื่อวงศ์ : ASTERACEAE
ลักษณะของผักแครด
ต้น เป็นพืชล้มลุกอายุฤดูเดียว ความสูงของต้นประมาณ 10 – 80 ซม. ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ลำต้นและใบมีขนสีขาวตั้งตรงค่อนข้างหยาบ
ใบ เป็นใบเดี่ยว การเกาะติดของใบบนกิ่งแบบตรงข้ามสลับฉาก ใบมีรูปไข่หรือรูปรี ขนาดประมาณ 2.5-5 x 3.5-8.0 ซม. ปลายใบและโคนใบแหลม ขอบใบเป็นจักฟันเลื่อย ก้านใบสั้น
ดอก ออกเป็นกลุ่มที่ซอกใบ สีเหลือง กลีบดอกวงนอก 3 – 8 กลีบสีเหลือง
เมล็ด มีสีดำหรือน้ำตาลเข้ม ขนาดเล็ก เป็นรูปทรงกระบอก ที่ปลายมีขนเป็นหนามแหลมยาวหลายอัน
การขยายพันธุ์ของผักแครด
เพาะเมล็ด พบตามริมทางทั่วไปและชายป่า ขึ้นปะปนกับพืชชนิดอื่นๆ
ธาตุอาหารหลักที่ผักแครดต้องการ
ประโยชน์ของผักแครด
เป็นวัชพืชขึ้นทั่วไปสองข้างทาง ฝั่งน้ำ ที่รกร้างว่างเปล่า ทุ่งหญ้า ที่กสิกรรม. ยอดอ่อนใช้ปรุงเป็นอาหารประเภทแกง
สรรพคุณทางยาของผักแครด
- ต้น ใช้ตำพอกแก้ปวดขาหรือปวดหัว พอกแผลหรือทาสมานบาดแผล
- ใบ ต้มน้ำดื่มเป็นยาระบาย แก้อาการท้องผูก
คุณค่าทางโภชนาการของผักแครด
การแปรรูปของผักแครด
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10883&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com
