มุ่น ยอดอ่อน ใบอ่อน รับประทานกับขนมจีน แกงหน่อไม้

มุ่น

ชื่ออื่นๆ : หัสคุณเทศ, สมัดน้อย, สมัดขาว (อีสาน) หมอน้อย, สีลม รุ้ย (กาญจนบุรี) อ้อยช้าง, หัสคุณ, หัสคุณโคก, ไม้หมี, เพี้ยฟาน, หญ้าสาบฮิ้น, สามโซก, ลิ้นฉี้, มะหลุย, หมุยหอม, หมุยขาว, หวดหม่อน, สามเสือ, ยม ชะมัด, หมี่, แสนโสก, ขี้ผึ้ง, สมัดใบใหญ่, กันโทร๊ก (เขมร) อ้อยช้าง, หอมพาน

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : –

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Clausena excavata Burm. f.

ชื่อวงศ์ : RUTACEAE

ลักษณะของมุ่น

ต้น ไม้พุ่มขนาดย่อม สูงประมาณ 1 เมตร

ใบ ใบประกอบแบบขนนก ใบย่อยรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ปลายและโคนมน มีขนนุ่มๆ ปกคลุม ใบไม่หนาสีเขียวอ่อน ใบดกทึบ

ดอก ดอกเล็กทรงกลมสีขาวอมเขียว ออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง

ผล รูปไข่สีเขียวอ่อน เมื่อสุกเป็นสีส้มอมชมพู ผิวใสฉ่ำน้ำ

มุ่น
มุ่น ใบสีเขียวอ่อน ใบดกทึบ
ผลมุ่น
ผลมุ่น ผลดิบสีเขียวอ่อน เมื่อสุกเป็นสีส้มอมชมพู

การขยายพันธุ์ของมุ่น

การใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่มุ่นต้องการ

ประโยชน์ของมุ่น

ยอดอ่อน ใบอ่อน รับประทานกับขนมจีน แกงหน่อไม้

สรรพคุณทางยาของมุ่น

  • ใบ ใช้ตำพอกแผลสด แผลถลอก ช่วยห้ามเลือด
  • ใบ ใช้ตำพอก ฆ่าหิด เหา
  • ในใบและส่วนต่างๆ ของต้นมีน้ำมันหอมระเหย เป็น พืชสมุนไพรที่เชื่อว่ามีสรรพคุณในการรักษาโรคเอดส์และโรคมะเร็ง

คุณค่าทางโภชนาการของมุ่น

การแปรรูปของมุ่น

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10212&SystemType=BEDO
http://area-based.lpru.ac.th
https://www.flickr.com

Add a Comment