ว่านหางจระเข้ ใช้ทาแผลไฟไหม้ น้ำร้อนลวก

ว่านหางจระเข้

ชื่ออื่นๆ :

ต้นกำเนิด : ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนี่ยน

ชื่อสามัญ : Aloe vera

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Aloe vera (L. ) Burm.f.

ชื่อวงศ์ : Adphodelaceae

ลักษณะของว่านหางจระเข้

ว่านหางจระเข้เป็นพืชอวบนำลำต้นสั้นหรือไม้ลำต้นสูง 60 – 100 ซม. (24 – 39 นิ้ว) กระจายพันธุ์โดยตะเกียงใบหนาอ้วนมีสีเขียวเทา – เขียว บางสายพันธุ์มีจุดสีขาวบน
เเละล่างของโคนใบขอบใบเป็นหยักเเละมีฟันเล็กๆสีขาว

การขยายพันธุ์ของว่านหางจระเข้

ใช้กิ่ง/ลำต้น/-

ธาตุอาหารหลักที่ว่านหางจระเข้ต้องการ

ประโยชน์ของว่านหางจระเข้

ใบ – รสเย็นตำผสมมุรา พอกฝี

ลำต้น – รสเย็นดองสุราดื่มขบคาวปลา

ราก – รสขม รับประทานถ่ายโรคหนองใน เเก้มุตกิด

ยางในใบ – เป็นยาระเหย

สรรพคุณทางยาของว่านหางจระเข้

ใบ ปอกเปลือกจะได้วุ้นสด ใช้เป็นยาระบาย วุ้นสดฝานเป็นแว่น ล้างน้ำ ทาปูน ใช้ปิดขมับแก้ปวด รักษาแผลไฟใหม้ น้ำร้อนลวก ทั้งแผลสด แผลเรื้อรัง รักษาและป้องกันแผลไม้เกรียมจากแสงแดด

คุณค่าทางโภชนาการของว่านหางจระเข้

การแปรรูปของว่านหางจระเข้

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9754&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com