สะแบง ยางกราด ต้นไม้สูง เนื้อไม้ใช้ทำเฟอร์นิเจอร์

สะแบง

ชื่ออื่นๆ : ยางกราด กาด,ยางสะแบง (นครราชสีมา) กราด, ซาด (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) กร้าย (ส่วย – สุรินทร์) ชะแบง ตะแบง สะแบง (สุรินทร์) ตรายด์ (เขมร, ส่วย – สุรินทร์) ยางกราด(สระบุรี) ลาง (ชลบุรี) เหียง กราด

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : ยางกราด

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dipterocarpus intricatus dyer

ชื่อวงศ์ : DIPTEROCARPACEAE

ลักษณะของสะแบง

ไม้ต้นสูง20-30เมตรผลัดใบเปลือกแตกเป็นร่องลึกยาวหรือแตกเป็นสะเก็ดตามขวาง
ใบเดี่ยวเรียงสลับใบรูปไข่หรือรูปไข่แกมขอบขนานปลายมนโคนใบรูปหัวใจขอบใบเรียบผิวใบด้านบนมีขนหยาบและสากด้านล่างมีขนยาวรูปดาว
ดอกช่อแบบแยกแขนงออกตามซอกใบกลีบเลี้ยงมีห้ากลีบกลีบดอกมีห้ากลีบโคนเชื่อมติดกันปลายแยกบิดรูปกังหันสีขาวแซมแดง
ผลรูปร่างค่อนข้างกลมเป็นจีบพันและมีปีกยาว2ปีก ปีกสั้นสามปีก

การขยายพันธุ์ของสะแบง

ใช้เมล็ด/

ธาตุอาหารหลักที่สะแบงต้องการ

ประโยชน์ของสะแบง

เนื้อไม้ใช้ก่อสร้างทำเฟอร์นิเจอร์ทำไม้กระดานดอกนำมาร้อยถวายพระน้ำมันหรือน้ำยางใช้เหมือนไม้ยาง(จากการสัมภาษณ์และการจัดประชุมเสวนาผู้นำในชุมชน)

สรรพคุณทางยาของสะแบง

คุณค่าทางโภชนาการของสะแบง

การแปรรูปของสะแบง

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9308&SystemType=BEDO
http://www.ngnkorat.ac.th/PNGN/html/picshow/026.html