หมาก หมากสง นิยมนำมาเคี้ยวกับหมากใบและใบพลู

หมาก

ชื่ออื่นๆ : หมากสง ปีแน (มลายูท้องถิ่น-ยะลา)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : Betelnaut

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Areca catechu

ชื่อวงศ์ : Palmae

ลักษณะของหมาก

ป็นปาล์มต้นเดี่ยวขนาดกลาง ลำต้น สูง 10-20 เมตร มีข้อปล้องชัดเจน เปลือกไม้ค่อนข้างขรุขระ สีน้ำตาลอมเทา ใบ ใบประกอบแบบขนนก กาบใบ ยาว 60-80 เซนติเมตร แผ่นใบย่อยเรียบ ใบรูปขอบขนาน ผิวใบเรียบเป็นมันทั้งสองด้าน ปลายใบแหลม โคนใบแหลม ใบกว้าง 3-7 เซนติเมตร ยาว 30-60 เซนติเมตร เส้นใบแตกแบบขนาน เส้นกลางใบเห็นชัดเจน ดอก ออกเป็นช่อบริเวณใต้คอยอด ดอกแยกเพศอยู่ในช่อเดียวกัน มีกลิ่นหอม ช่อดอกยาว 30-40 เซนติเมตร ผล เป็นช่อมี 5-30 ผลต่อช่อ ผลเดี่ยว รูปไข่ กว้าง 4-6 เซนติเมตร ยาว 4-8 เซนติเมตร เปลือกผลเป็นเส้นใย ผลอ่อนสีเขียว เมื่อแก่มีสีส้ม หนึ่งผลมีหนึ่งเมล็ด เมล็ดกลมรีใหญ่แข็ง สีน้ำตาลลายขาว

การขยายพันธุ์ของหมาก

-/การขยายพันธุ์ เม็ลด นำเมล็ดมาเพาะ หรือ นำมาฝังดิน

ธาตุอาหารหลักที่หมากต้องการ

ประโยชน์ของหมาก

แกนยอดอ่อน นำมาเป็นผักลวก
เมล็ดอ่อน สดหรือหั่นตากแห้ง กินกับพลูและปูนเป็นของขบเขี้ยวคนเฒ่าตนแก่

สรรพคุณทางยาของหมาก

–

คุณค่าทางโภชนาการของหมาก

การแปรรูปของหมาก

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9596&SystemType=BEDO
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%87
http://srdi.yru.ac.th/bcqy/page/756/%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%AA%E0%B8%87.html