หยั่งสมุทร นิยมปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับ ส่วนผลและดอก นำมารับประทานหรือเพิ่มรสเปรี้ยวในอาหารได้

หยั่งสมุทร

ชื่ออื่นๆ : เครือกิ่วคา เครือข้าวนึ่ง (เชียงใหม่) แตงเถื่อน (เชียงราย) มะคะแนง มะจินดา ส้มจินดา ส้มจี ส้มป่อง ส้มมะแง่ง ส้มเสี้ยน (ภาคเหนือ)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : หยั่งสมุทร

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Amalocalyx microlobus , Amalocalyx microlobus Pierre ex Spire

ชื่อวงศ์ : APOCYNCEAE

ลักษณะของหยั่งสมุทร

เป็นไม้เถาเนื้ออ่อน มีเปลือกลำต้นและกิ่งก้านเป็นสีน้ำตาลอมแดง มีขนอ่อนๆ ปกคลุมอยู่ทั่ว ภายในเปลือกลำต้นมียางสีขาว มักเจริญเติบโตอยู่ในบริเวณพื้นที่ที่มีความชื้นตามป่าดงดิบและป่าเบญจพรรณ ใบออกเป็นใบเดี่ยว เรียงสลับเป็นคู่ตรงข้ามกัน ใบมีลักษณะคล้ายรูปไข่กว้าง โคนใบมนหยักเว้า ปลายใบมนมีติ่งแหลม แผ่นใบสีเขียว ด้านบนใบมีขนนุ่มขึ้นประปราย ส่วนด้านท้องใบมีขนปกคลุมหนาแน่น ขอบใบเรียบ มีความกว้างของใบประมาณ 8-18 ซม. ยาวประมาณ 10-19 ซม. ก้านใบมีความยาวประมาณ 1-4 ซม. ดอกออกเป็นช่อตามซอกใบ กลีบดอกมีลักษณะคล้ายรูปถ้วย ส่วนโคนเชื่อมติดกันและแยกออกเป็น 5 แฉกที่ส่วนปลาย ภายในหลอดดอกมีสีชมพู ส่วนด้านนอกกลีบมีสีขาวอมชมพู ปลายกลีบมักม้วนงอออกมาเมื่อดอกบาน มีกลีบรองดอกที่มีขนอ่อนนุ่มปกคลุมจำนวน 5 กลีบ มีเกสรตัวผู้ติดอยู่กับผนังด้านในของดอกจำนวน 5 อัน มักออกดอกประมาณเดือนมิถุนายน-กันยายน ผลมีลักษณะเป็นฝักรูปกรวยแหลม เปลือกฝักแข็ง มีขนยาวๆ ปกคลุมอยู่อย่างหนาแน่น ความกว้างของฝักมีประมาณ 2-3 ซม. ยาวประมาณ 8-10 ซม. ภายในผลมีเมล็ดขนาดเล็กที่มีขนยาวเป็นกระจุกติดอยู่เป็นจำนวนมาก

การขยายพันธุ์ของหยั่งสมุทร

เพาะเมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่หยั่งสมุทรต้องการ

ประโยชน์ของหยั่งสมุทร

หยั่งสมุทร มีดอกสวยงามแปลกตาจึงนิยมปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับ ส่วนผลและดอกมีรสเปรี้ยวนำมาจิ้มเกลือหรือน้ำปลารับประทานได้ หรือจะนำไปปรุงกับอาหารเพื่อเพิ่มรสเปรี้ยวได้ ส่วนเส้นใยที่ได้จากเปลือกต้นสามารถนำมาสานเป็นตาข่ายจับปลาได้

สรรพคุณทางยาของหยั่งสมุทร

ทั้งต้นใช้ต้มน้ำดื่มเป็นยาบำรุงกำลัง แก้อาการอ่อนเพลีย บรรเทาอาการท้องเสียได้

คุณค่าทางโภชนาการของหยั่งสมุทร

การแปรรูปของหยั่งสมุทร

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10286&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com