อะราง ไม้ต้นสูง เนื้อไม้ใช้ก่อสร้าง ใบนิยมกินกับก้อย

อะราง

ชื่ออื่นๆ : คางฮุ่ง, จ๊าขาม, ซ้าขม, อินทรี, ร้าง, อะล้าง, กว่าแซก,  คางรุ้ง, ช้าขม, ตาเซก, นนทรี

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : อะราง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Peltophorum dasyrachis (Miq.) Kurz

ชื่อวงศ์ : CAESALPINIOIDEAE

ลักษณะของอะราง

ต้น ไม้ต้นขนาดกลางถึงใหญ่ สูงถึง 30 เมตร ผลัดใบ เรือนยอดกลมหรือแผ่กว้างเล็กน้อย เปลือกเรียบสีเทาปนน้ำตาล ยอดอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดงคลุมหนาแน่น

ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนกสองชั้น ช่อรวม ยาว 15-40 ซม. ใบย่อย 6-16 คู่ รูปขอบขนานแคบ กว้าง 5 มม. ยาว 10-15 มม. โคนเบี้ยว

ดอก สีเหลือง ออกเป็นช่อห้อย ยาว 10-20 ซม. กลีบรองดอก 5 กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ รูปป้อม ผิวกลีบย่น เกสรผู้มี 10 อัน ออกดอกมกราคม-มีนาคม

ผล เป็นฝักแบน กว้าง 2-8 ซม. ยาว 10-15 ซม. โคนและปลายฝักเรียวแหลม เมล็ดแบน เรียงตัวตามขวาง 1-8 เมล็ด

การขยายพันธุ์ของอะราง

ใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่อะรางต้องการ

ประโยชน์ของอะราง

• เปลือกด้านใน นิยมมารับประทาน โดยนีการปรุงเหมือนตำแตง หรือตำใส่มดแดงในฤดูร้อน
• เปลือกนอกใช้เป็นสีย้อมธรรมชาติ
• เนื้อไม้ก่อสร้าง
• ใบนิยมกินกับก้อย
• ต้นไม้พระราชทานประจำจังหวัดฉะเชิงเทรา เป็นพันธุ์ไม้พระราชทานเพื่อปลูกเป็นมงคลประจำจังหวัด ที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถได้พระราชทานให้กับผู้ว่าราชการจังหวัดของแต่ละจังหวัด เพื่อให้นำไปปลูกเป็นสิริมงคลแก่จังหวัดและเพื่อเป็นการรณรงค์ให้ประชาชนปลูกต้นไม้ใน “โครงการปลูกป่าถาวรเฉลิมพระเกียรติ” เนื่องในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่ 9 ทรงครบรอบปีที่ 50 ในการครองราชสมบัติ ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ เมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2537

สรรพคุณทางยาของอะราง

• เปลือก แก้เจ็บคอ แก้ท้องร่วง ท้องเสีย ขับลม
• แก่น ต้มดื่มแก้โรคกระเพาะ

คุณค่าทางโภชนาการของอะราง

การแปรรูปของอะราง

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10956&SystemType=BEDO
www.flickr.com