เชอรี่ไทย
ชื่ออื่นๆ : อะเซโลรา, เชอรี่
ต้นกำเนิด : ประเทศตรินิแดด คูรากัว มาการิกา และดินแดนในแถบ ทางตอนเหนือ ของทวีปอเมริกา
ชื่อสามัญ : Barbados cherry
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Malpighia glabra Linn.
ชื่อวงศ์ : Malpighiaceae
ลักษณะของเชอรี่ไทย
ต้น เป็นไม้พุ่มขนาดใหญ่ แตกกิ่งก้านใบหรือไม้ยืนต้นทรงพุ่มขนาดเล็กไม่ทิ้งใบ สูงประมาณ 2 – 5 เมตร
ใบ เป็นใบเดี่ยวรูปไข่ แผ่นค่อนข้างกลม ปลายใบ แหลม ใบด้านบนสีแก่ด้านท้องใบสีอ่อน
ดอก ออกดอกเป็นช่อ 3 – 5 ดอกต่อช่อ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.3 เซ็นติเมตร กลีบดอก 5 กลีบ ทั้งสีขาวและสีชมพู กลีบดอกหยักชมพูเข้ม
ผล รูปร่างกลมห้อยลง แยกออกเป็น 3 พูใหญ่ เมื่อยังดิบผิวผลสีเขียวอ่อน เมื่อสุกเปลี่ยนเป็นสีแดง ผลนิ่ม มีเมล็ดแข็งๆ 1 เมล็ด เมื่อเริ่มแก่เป็นสีเขียวใส หรือเขียวปนขาวหรือปนเหลือง เมื่อแก่จัดเป็นสีส้ม ส้มอมเหลือง สีสดสวยเมื่อสุกงอม สีผลเป็นสีแดงเข้มหรือแดงคล้ำ มีกลิ่นหอม เปลือกบาง เนื้อสีเหลืองฉ่ำน้ำ รสเปรี้ยวจัด ออกผลช่วงเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม
เมล็ด แต่ละพูมีเมล็ด 1 เมล็ด
การขยายพันธุ์ของเชอรี่ไทย
เพาะเมล็ด
ธาตุอาหารหลักที่เชอรี่ไทยต้องการ
ประโยชน์ของเชอรี่ไทย
- มีวิตามินซีสูง ช่วยป้องกันโรคเลือดออกตามไรฟัน โรคโลหิตจาง
- มีฤทธิ์เป็นยาระบายอ่อนๆ
- ช่วยล้างพิษและขับของเสียออกจากร่างกายได้เป็นอย่างดี
- รักษาสมดุลของน้ำในร่างกาย และทำให้ระบบการย่อยอาหารทำงานได้ดีขึ้น
สรรพคุณทางยาของเชอรี่ไทย
คุณค่าทางโภชนาการของเชอรี่ไทย
มีวิตามินซี สูงถึง 2,000 มิลลิกรัม
การแปรรูปของเชอรี่ไทย
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=11647&SystemType=BEDO
www.natres.psu.ac.th
