ขี้อ้าย
ชื่ออื่นๆ : ขี้อ้าย
ต้นกำเนิด :
ชื่อสามัญ : แสนคำ,แสงคำ
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Terminalia triptera Stapf.
ชื่อวงศ์ : COMBRETACEAE
ลักษณะของขี้อ้าย
-ไม้ต้นขนาดกลางถึงใหญ่สูงถึง 30 เมตร ลำต้นเปลาตรง เปลือกต้น สีน้ำตาลคล้ำ แตกเป็นร่องตามยาว เปลือกในสีแดงอมเหลืองส้ม
-ใบเดี่ยวเรียงตรงข้าม รูปรีหรือไข่กลับ ขอบขนาน ใบอ่อนมีขนนุ่มสีน้ำตาลปกคลุ่มทั่งสองด้าน ดอกออกเป็นช่อแบบเชิงลดตามง่ามใบและปลายกิ่ง
-ดอกสีขาวอมเหลืองมีขนาดเล็ก ออกดอกเดือนมิถุนายน-สิงหาคม ผลแห้งรูปรี มีปีก 4 ปีก เป็นครีบบางๆตามความยาวของผลออกผลเดือนกันยายน-ตุลาคม
การขยายพันธุ์ของขี้อ้าย
ใช้กิ่ง/ลำต้น/การติดตา
ธาตุอาหารหลักที่ขี้อ้ายต้องการ
ประโยชน์ของขี้อ้าย
ใช้เปลือกต้นย้อมผ้า
สรรพคุณทางยาของขี้อ้าย
เปลือกต้น นำมาหั่นเป็นชิ้นเล็กๆรับประทานกับหมากใช้แทนสีเสียดได้ แก้ปากเปื่อย
คุณค่าทางโภชนาการของขี้อ้าย
การแปรรูปของขี้อ้าย
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9539&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com
