กาตีล ยางนา
ชื่ออื่นๆ : กาตีล (เขมร-ปราจีนบุรี), ขะยาง (ชาวบน-นครราชสีมา), เคาะ (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่), จะเตียล (เขมร), ชันนา ยางตัง (ชุมพร), ทองหลัก (ละว้า), ยาง ยางขาว ยางแม่น้ำ ยางหยวก ยางนา (ทั่วไป), ยางกุง (ลาว), ยางควาย (หนองคาย), ยางเนิน (จันทบุรี), ราลอย (ส่วยสุรินทร์), ลอยด์ (โซ่-นครพนม)
ต้นกำเนิด : พบในประเทศไทย, กัมพูชา, ลาว และเวียดนาม
ชื่อสามัญ : ยางนา
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dipterocarpus alatus Roxb.
ชื่อวงศ์ : DIPTEROCARPACEAE
ลักษณะของกาตีล ยางนา
เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่สูงถึง 40 เมตร ไม่ผลัดใบ ลำต้นเปลาตรง เปลือกเรียบหนาสีเทา โคนต้นมีพูพอน เรือนยอดเป็นพุ่มกลม ใบเป็นใบเดี่ยวรูปไข่แกมรูปหอกกว้าง ปลายใบสอบเรียว เนื้อใบหนา ดอกสีชมพู ออกเป็นช่อสั้น ๆ สีน้ำตาล กลีบดอกมี 5 กลีบ โคนกลีบประสานเหลื่อมกัน ปลายกลีบบิดเวียนตามกันแบบกังหัน เกสรเพศผู้มี 25 อัน รังไข่มี 3 ช่อง ออกดอกระหว่างเดือนมีนาคม-เดือนพฤษภาคม ผลเป็นผลแห้งทรงกลม มีครีบตามยาว 5 คลีบ ปีกยาว 2 ปีก
การขยายพันธุ์ของกาตีล ยางนา
ใช้เมล็ด/โดยการเพาะเมล็ด
ธาตุอาหารหลักที่กาตีล ยางนา ต้องการ
ประโยชน์ของกาตีล ยางนา
– ลำต้น ใช้ในการก่อสร้างอาคารบ้านเรือน เมื่ออาบน้ำยาถูกต้องจะทนทานขึ้น
– น้ำมัน ใช้ทาไม้ยาแนวเรือ ใช้เติมเครื่องยนต์แทนน้ำมันขี้โล้ ทำน้ำมันใส่แผล แก้โรคเรื้อน
สรรพคุณทางยาของกาตีล ยางนา
–
คุณค่าทางโภชนาการของกาตีล ยางนา
การแปรรูปของกาตีล ยางนา
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9572&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com
