ควินิน เปลือกต้นใช้เป็นยา ยอดอ่อนรับประทานได้

ควินิน

ชื่ออื่นๆ : กิมโกยนับ , กิมโกยเล็ก (จีน )

ต้นกำเนิด : เทือกเขาแอนเดสของรัฐเอควาดอร์

ชื่อสามัญ : Quinine

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Cinchona pubescens Vahl

ชื่อวงศ์ : RUBIACEAE

ลักษณะของควินิน

ต้น : เป็นพรรณไม้ยืนต้นสีเขียวตลอดปี และมีความสูงถึง 30 ม. เปลือกต้นนั้นจะเป็นสีน้ำตาล

ใบ : จะออกใบตรงข้ามกัน ใบมีลักษณะกลมรี ตรงปลายของมันจะแหลมสั้น มีความยาวประมาณ30 ซม. หลังใบจะเป็นสีเขียวเป็นมัน ส่วนท้องใบนั้นจะเป็นสีเขียวอ่อนกว่า มักจะมีสีแดงและมีขนสั้น ๆ ตามเส้นใบใหญ่

ดอก : ดอกจะออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ดอกย่อยจะมีกลีบดอกเลี้ยงติดกันเป็นหลอดสั้น ตรงส่วนปลายจะแยกเป็น 5 กลีบ กลีบ ดอกจะติดกันเป็นหลอดยาวประมาณ 2.4-3.6 ซม. ตรงปลายของมันจะแยกเป็น 5 กลีบ เป็นสีชมพู เกสรตัวผู้จะมีอยู่ประมาณ 5 อัน จะติดกับหลอดกลีบดอกส่วนก้านเกสรตัวเมียนั้นจะมีอยู่ 1 อัน และยาว จะพันอยู่ติดกับหลอดดอก ส่วนปลายของมันจะแยกเป็น 2 แฉก ภายในรังไข่นั้นจะแบ่งออกเป็น 2 ห้อง

เมล็ด  : ผลจะมีลักษณะกลมรียมีความยาว 2.5-3.2 ซม. เมื่อผลแก่แห้งจะแตกออกเป็น 2 ซึก ภายในจะมีเมล็ดประมาณ 25 เม็ด ลักษณะของเมล็ดจะเป็นแผ่นบาง ๆ สีตาลแดง

การขยายพันธุ์ของควินิน

การใช้กิ่งชำ, การใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่ควินินต้องการ

ประโยชน์ของควินิน

ใบอ่อนใช้รับประทานเป็นผักสดร่วมกับลาบได้

สรรพคุณทางยาของควินิน

เปลือกต้น ควินิน ใช้เป็นยา
สรรพคุณ : เปลือกต้น ใช้แห้งประมาณ 3-6 กรัม ต้มกับน้ำ หรือจะบดให้เป็นผงผสมกิน มีรสฝาด ใช้รักษาโรคไข้ มาลาเรียเจ็บปาก เจ็บคอและเมาค้าง ควินิน กินครั้งละประมาณ 600 มก. วันละ 3 เวลาติดต่อกันเป็นเวลา 7-10 วัน ใช้รักษาโรคไข้มาลาเรีย

ข้อห้ามใช้
1. คิวนิน ห้ามใช้สำหรับคนที่เป็นไข้มาลาเรียที่มีอาการปัสสาวะเป็นเลือด หรือปัสสาวะเป็นสำดำและคนที่เป็นโรคหัวใจขั้นรุนแรง
2. สำหรับสตรีที่มีครรภ์ห้ามกิน

คุณค่าทางโภชนาการของควินิน

การแปรรูปของควินิน

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9898&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com