ตันหยง
ชื่ออื่นๆ : ตันหยง, บุหงาตันหยง
ต้นกำเนิด : อเมริกาเขตร้อน
ชื่อสามัญ : Divi-Divi
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Caesalpinia coriaria (Jacq.) Willd.
ชื่อวงศ์ : LEGUMINOSAE – CAESALPINIACEAE
ลักษณะของตันหยง
ต้น ต้นสูง 6-10 เมตร ผลัดใบ แตกกิ่งก้านสาขาแผ่เป็นพุ่ม ลำต้นและกิ่งก้านจะคดเคี้ยว เปลือกต้นสีน้ำตาลปนเทา แตกเป็นร่องตามยาว
ใบ ใบแระกอบแบบขนนก ออกสลับ ใบย่อยขนาดเล็ก รูปขอบขนานแคบ ปลายมนกว้าง 0.1-0.2 เซนติเมตร ยาว 0.5-0.9 เซนติเมตร ไม่มีก้านใบย่อย
ดอก สีขาวอมเขียวหรือสีเขียวอมเหลืองอ่อน กลิ่นหอมแรก ออกเป็นช่อตามซอกใบและปลายกิ่ง กลีบดอก 5 กลีบ เมื่อบานเส้นผ่าศูนย์กลาง 0.3-0.5 เซนติเมตร เกสรตัวผู้ 10 อัน ออกดอกเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม
ดอกตันหยง
ผล เป็นฝักแบน บิดงอ กว้างประมาณ 0.5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 3.5 เซนติเมตร ปลายฝักมีติ่งแหลม ฝักดิบสีเขียวเมื่อฝักแก่เป็นสีดำ
การขยายพันธุ์ของตันหยง
การใช้เมล็ด, กิ่งตอน
ในประทศไทยขึ้นได้ทุกภาค
ธาตุอาหารหลักที่ตันหยงต้องการ
ประโยชน์ของตันหยง
- เนื้อไม้และผล ให้สีเหลือง แดง
- ผัก มีสารแทนนิน ใช้ฟอกหนัง ย้อมหนังสัตว์
- เนื้อไม้ของตันหยงใช้ประโยชน์ในการก่อสร้างได้
สรรพคุณทางยาของตันหยง
- ฝัก มีสารฝาด นำมาแช่น้ำใช้ล้างบาดแผล รักษาแผลเปื่อย
คุณค่าทางโภชนาการของตันหยง
การแปรรูปของตันหยง
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9509&SystemType=BEDO
www.forest.go.th, www.flickr.com
ดอกมีสีขาวอมเขียวหรือสีเขียวอมเหลืองอ่อน กลิ่นหอม
ฝักใช้ฟอกหนังและย้อมหนังสัตว์