เหมือดหอม
ชื่ออื่นๆ : เหมือดหอม (ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) กฤษณา, ตะลุมนก, หว้า (ราชบุรี) เหมียดหล้า, เหมือดเหล้า (ชัยภูมิ) เหมือด (ปราจีนบุรี) เหมือดดอก, เหมือดไร่ (ภาคเหนือ) เหมือดน้อย, เหมือดส้ม (ส่วย-ศรีสะเกษ) เหมือดน้อย, เหมือดหอม (ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เหมือดโลด (นครราชสีมา)
ต้นกำเนิด : –
ชื่อสามัญ : –
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Symplocos racemosa Roxb.
ชื่อวงศ์ : SYMPLOCACEAE
ลักษณะของเหมือดหอม
ต้น ไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูงได้ถึง 12 เมตร ลำต้นมีสีขาว เนื้อไม้มีรัศมีชัดเจนยาวถึงริม
ใบ ใบเดี่ยว เรียงเวียน รูปหอกหรือรูปรี ปลายและโคนใบแหลม กว้าง 3-4 เซนติเมตร ยาว 10-15 เซนติเมตร
ดอก ดอกช่อแบบช่อกระจะ ออกที่ซอกใบและปลายกิ่ง กลีบดอกสีขาว ดอกมีกลิ่นหอม
ผล ผลแบบเบอร์รี่ คล้ายลูกหว้า ผลสด รูปทรงรี เมื่อสุกมีสีน้ำเงิน แกมม่วง มีเมล็ดเดียว
การขยายพันธุ์ของเหมือดหอม
ใช้เมล็ด/เพาะจากเมล็ด
ธาตุอาหารหลักที่เหมือดหอมต้องการ
ประโยชน์ของเหมือดหอม
สรรพคุณทางยาของเหมือดหอม
- เนื้อไม้ รสสุขุม ดับพิษร้อน แก้ไข้ ถอนพิษผิดสำแดง
- ราก แก้พิษ ถอนพิษ ถอนพิษผิดสำแดง แก้ไข้กลับไข้ซ้ำ ไข้พิษ ไข้หวัด ไข้หัด ไข้ปอดบวม ฝนกับน้ำหรือต้มดื่ม ถอนพิษยาเบื่อเมา แก้เมา
- แก่น ฝนน้ำกิน แก้ไข้อีสุกอีไส ไข้เปลี่ยนฤดู
คุณค่าทางโภชนาการของเหมือดหอม
การแปรรูปของเหมือดหอม
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10219&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com