ต้นแค
ชื่ออื่นๆ : ดอกแคบ้าน ต้นแค หรือแค (ภาคกลาง) แคขาว (กรุงเทพฯและเชียงใหม่)
ต้นกำเนิด : แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออินเดีย
ชื่อสามัญ : Agasta, Sesban, Vegetable humming bird
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sesbania grandiflora (L.) Pers.
ชื่อวงศ์ : PAPILONOIDEAE
ลักษณะของต้นแค
ลักษณะทั่วไป: ไม้ต้นขนาดเล็ก ถ้ง ขนาดกลาง สูง 10-20เมตร ผลัดใบ เรือนยอดเป็นพุ่มทึบรุปไข่ ลำต้นเปลาตรงมักแตกกิ่งตำ เปลือกสีนำตาลอมเทาเรียบ
ดอก: สีขาว ออกเป็นช่อแบบกะจะสั้นตามปลายกิ่งช่อยาว 2-3 ฃม. มี3-7 ดอก กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันและปลายแยกออกเป็นรุปกาบรองดอก กลีบดอกโคนเชื่อมติดกันเป็นรุปแจกันสูง ดกบานกลางคืน ดอกออก ก.พ – มิ.ย
ผล: เป็นฝักแห้งแตกแบย ทรงขอบขนาน ยาว ผิวเรียบและแข็ง ฝักบิดไปมา ผลออก มิ.ย – ส.ค
ด้านภูมิทัศน์: ทรงพุ่มใบและฝักสวย ปลูกให้ร่มเงาและเป็นจุดเด่นให้สวนได้
ประโยชน์: ดอกและยอกอ่อนรับประทานได้
การขยายพันธุ์ของต้นแค
เพาะเมล็ด
ธาตุอาหารหลักที่ต้นแคต้องการ
ประโยชน์ของต้นแค
คนไทยนิยมกินคือ ยอดอ่อน ใบอ่อน ดอก และฝักอ่อน ยอดอ่อน โดยคนไทยทุกภาคกินแคเป็นผักและมักปลูกแคไว้ตามรั้วบ้านหรือสามารถหาซื้อได้ทั่วไป ซึ่งยอดอ่อน ใบอ่อน ดอกแค และฝักอ่อน นิยมลวกน้ำร้อนใช้กินร่วมกับน้ำพริกกะปิหรือน้ำพริกปลาร้า ดอกอ่อนนำไปปรุงอาหารได้หลายชนิด เช่น แกงส้มดอกแค แกงจืดดอกแค ดอกแคผัดหมูหรือกุ้ง และดอกแคชุบแป้งทอดกินกับน้ำพริก ทั้งนี้มักจะเอา เกสรตัวผู้ออกจากดอกแคก่อนใช้ประกอบอาหารเพื่อลดความขม ส่วนชาวอีสานนิยมนำดอกและยอดอ่อนมานึ่ง หรือย่าง กินร่วมกับแจ่ว ลาบ ก้อย และนำดอกแคมาปรุงอาหารประเภทอ่อมได้อีกด้วย ส่วนในต่างประเทศ เช่น ประเทศอินโดนีเชีย ลาว และฟิลิปปินส์ ก็นิยมกินดอกและยอดอ่อนเช่นกัน โดยใช้กินสดหรือนึ่งในสลัดผัก ส่วนฝักใช้กินเหมือนถั่วฝักยาว
สรรพคุณทางยาของต้นแค
ใบ – ช่วยในการแก้ไข้หวัดและถอนพิษไข้ แก้ไข้เปลี่ยนฤดู ตลอดจนช่วยดับพิษ และถอนพิษ ให้รสจืดมัน
ดอก – ช่วยแก้อาการไข้เปลี่ยนฤดู ให้รสหวานเย็น
เปลือกต้น – ช่วยในการคุมธาตุ แก้บิดมูกเลือด ตลอดจนช่วยชะล้างบาดแผล และช่วยในการสมานแผลทั้งภายในและภายนอก ให้รสฝาด
คุณค่าทางโภชนาการของต้นแค
การแปรรูปของต้นแค
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9610&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com
