บังบาย ยอดอ่อนรับประทานเป็นผักสด

บังบาย

ชื่ออื่นๆ : บังกาย ฝีเสื้อ กะตังบาย(ภาคใต้) กะตังแดง (กรุงเทพ) , เขือง บังใบ กะตังใบ กะตังบาย (ภาคกลาง) , กะลังใบ เขืองแขงม้า (ภาคเหนือ)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : Leea

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Leea indica (Burm.f.) Merr.

ชื่อวงศ์ : LEEACEAE

ลักษณะของบังบาย

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น เป็นพุ่มโปร่งขนาดย่อม สูงประมาณ 5 ฟุต ต้นที่มีอายุมากๆ สูงถึง 2-3 เมตร ใบ ใบประกอบ ใบย่อย รูปไข่ปลายแหลม 3-5 ใบ คล้ายใบกระท่อม ขอบใบจักร มีสีเขียว จัดเหลือบขาวมัน

ตามต้นและกิ่ง มี ครีบ โดยรอบคล้ายฟันเฟือง ดอก เป็นช่อแบน คล้ายดอกเถาคัน แต่โตกว่า ดอกตูมมีสีเขียว ออกดอกบริเวณยอด เมื่อบานสีขาว การขยายพันธุ์ แยกหน่อและเมล็ด

สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม เกิดตามป่าดงดิบ และป่าโปร่งทั่วไป

การขยายพันธุ์ของบังบาย

ใช้ส่วนอื่นๆ/

ธาตุอาหารหลักที่บังบาต้องการ

ประโยชน์ของบังบาย กะตังใบ

การใช้ประโยชน์ทางอาหาร ยอดอ่อน รสฝาดมัน รับประทานเป็นผักสด เป็นผักจิ้ม

สรรพคุณทางยาของบังบาย

สรรพคุณยาไทย ราก รสเย็นเมาเบื่อ แก้ไข้ ขับเหงื่อ แก้ปวดเมื่อยตามร่างกาย
แก้ครั่นเนื้อครั่นตัว ดับร้อน

คุณค่าทางโภชนาการของบังบาย

การแปรรูปของบังบาย

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9859&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com