ปวยเล้ง มีรสชาติหวานกรอบ และมีกลิ่นเหม็นเขียว

ปวยเล้ง

ชื่ออื่นๆ : ปวยเล้ง ผักโขมฝรั่ง สปิแนช สปินิช

ต้นกำเนิด : เอเชียกลาง

ชื่อสามัญ : Poey-Leang

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Spinacia oleracea

ชื่อวงศ์ : Chenopodiaceae

ลักษณะของปวยเล้ง

เป็นพืชล้มลุกขนาดเล็ก มีอายุสั้น ลำต้นเดี่ยว มีลักษณะกลมสั้นๆ มีก้านใบยาว ออกเรียงสลับโดยรอบๆ มีสีเขียวอ่อน

ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ มีลักษณะทรงรียาว โคนใบกว้างใหญ่ ปลายใบเรียวรี ผิวใบบางเรียบ มีก้านใบยาวอวบ ใบมีสีเขียว มีรสชาติหวานกรอบ มีกลิ่นเหม็นเขียว

ราก เป็นระบบรากแก้ว มีลักษณะกลมๆ แทงลงในดิน มีรากฝอยและรากแขนงเล็กๆ ออกตามแนวราบ มีสีน้ำตาล

ดอก ออกเป็นช่อ ก้านช่อดอกยาว ออกตามซอกใบและที่ปลายยอด มีแขนงก้านย่อยมาก มีดอกย่อย อยู่เป็นกระจุก ดอกมีลักษณะเล็กๆ กลีบดอกมีสีชมพูหรือสีแดงอมม่วง

ผล มีลักษณะทรงกลม ผลดิบมีสีเขียว ผลแก่มีสีน้ำตาล ข้างในมีเมล็ดอยู่

เมล็ด อยู่ในผล มีลักษณะทรงกลม มีขนาดเล็กๆ มีสีน้ำตาลเข้ม

การขยายพันธุ์ของปวยเล้ง

ใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่ปวยเล้งต้องการ

ปวยเล้งเป็นพืชที่ชอบน้ำ ต้องระบายน้ำดี น้ำไม่ขัง ชอบแสงแดด ต้องหมั่นรดน้ำให้ชุ่ม โดยรดน้ำเช้าเย็น ให้โดนแดดตลอดวัน จะทำให้เจริญเติบโตได้เร็ว

ประโยชน์ของปวยเล้ง

ปวยเล้งเป็นผักที่มีรสชาติหวาน นิยมนำมาลวกแล้วใส่ลงไปในผักสลัด นำไปต้มในแกงจืด นำไปผัดกับไข่ หรือเนื้อสัตว์ หรือแม้กระทั่งนำไปทำเป็นไส้ในขนมอบต่างๆ เช่น พาย คีช เป็นต้น

สรรพคุณทางยาของปวยเล้ง

ช่วยบำรุงเลือด ช่วยห้ามเลือด ช่วยป้องกันโรคโลหิตจาง ช่วยบำรุงกระดูก ช่วยป้องกันโรคกระดูกพรุน ช่วยบำรุงฟัน ช่วยบำรุงสายตา ช่วยลดอาการตาบอดกลางคืน ช่วยลดความเสี่ยงของต้อกระจก ช่วยป้องกันโรคมะเร็ง ช่วยบำรุงประสาท ช่วยบำรุงความจำ ช่วยผ่อนคลาย ช่วยนอนหลับ ช่วยบำรุงผิวพรรณ ช่วยบำรุงร่างกาย ช่วยระบบขับถ่าย แก้ท้องผูก

คุณค่าทางโภชนาการของปวยเล้ง

มีแคลเซียม มีเส้นใย พลังงาน มีวิตามินซี มีโพแทสเซียม มีวิตามินเอ มีฟอสฟอรัส มีเหล็ก มีวิตามินบี1 มีวิตามินบี2 มีวิตามินบี3 มีวิตามินบี5 มีวิตามินบี6 มีคาร์โบไฮเดรต มีโปรตีน มีไขมัน มีแมกนีเซียม ไนอาซีน มีเบตาแคโรทีน โฟเลต วิตามินเค แมงกานีส

การแปรรูปของปวยเล้ง

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10185&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com