ปอแก่นเทา ไม้พุ่มหรือต้นไม้สูง ผลรับประทานได้ เนื้อไม้ทำฟืน

ปอแก่นเทา

ชื่ออื่นๆ : ขี้เถ้า(นครราชสีมา); คันเทา(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); ปอแก่นเทา(เชียงราย,นครพนม); ปอลาย(พิษณุโลก); ปอหมื่น, ยาบข้าวจี่(ภาคเหนือ); ยาบน้อย,ยาบมื่น(เชียงใหม่); ลาย(ราชบุรี)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : ปอแก่นเทา

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Grewia eriocarpa juss

ชื่อวงศ์ : TLILACEAE

ลักษณะของปอแก่นเทา

ไม้พุ่มหรือไม้ต้นสูง 7-12 เมตร เปลือกต้นสีเทาบางเรียบ ต้นโตมีรอยแตกเล็กนอย กิ่งก้านเรียวเล็กลู่ลง ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปไข่ ขอบใบหยักจักฟันเลี่อยซี่เล็กๆ ใบแก่ด้านหลังสีเขียว ออกเป็นช่อตั้งตรงตามช่อใบ ออกดอกเดือนมีนาคมถึงเมษายน ผลกลมหรือรูปไข่ มีติ่งเล็กที่ปลายผล ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกสีดำ ออกผลเดือนพฤษภาคมถึงมิถุนายน

การขยายพันธุ์ของปอแก่นเทา

ใช้เมล็ด/-

ธาตุอาหารหลักที่ปอแก่นเทาต้องการ

ประโยชน์ของปอแก่นเทา

ผลรับประทานได้ เนื้อไม้ทำฟืน

สรรพคุณทางยาของปอแก่นเทา

–

คุณค่าทางโภชนาการของปอแก่นเทา

การแปรรูปของปอแก่นเทา

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10889&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com