ผักปู่ย่า ผักที่มีในภาคเหนือ ยอดอ่อนและใบนำมารับประทาน

ผักปู่ย่า

ชื่ออื่นๆ : ช้าเรือด(กลาง) / ทะเน้าซอง, หนามปู่ย่า(เหนือ) / ผักกาดหญ้า(ปราจีนบุรี) / ผักขะยา(นครพนม)/ ผักคายา(เลย)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : Caesalpinia

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Caesalpinia mimosoides Lam.

ชื่อวงศ์ : CAESALPINIACEAE

ลักษณะของผักปู่ย่า

การขยายพันธุ์ของผักปู่ย่า

ใช้เมล็ด/การขยายพันธุ์ผักหนาม โดยวิธี เพาะเมล็ด ชอบดินร่วน ความชื้นมาก และแสงแดดส่องถึงเต็มวัน

ธาตุอาหารหลักที่ผักปู่ย่าต้องการ

ประโยชน์ของผักปู่ย่า

ส่วนที่เป็นผัก ได้แก่ ยอดอ่อน ใบอ่อนและดอกของผักปู่ย่า ใช้รับประทานเป็นผักได้ เช่น ยอดรับประทานสดกับซุปหน่อไม้  ชาวเหนือรับประทาน ยอดอ่อน ใบอ่อนของผักปู่ย่า ส่วนดอกและยอดอ่อนนำไปปรุงเป็น “ส้าผัก” ได้โดยปรุงร่วมกับมะเขือแจ้ ยอดมะม่วงและเครื่องปรุงรสหลายชนิด

สรรพคุณทางยาของผักปู่ย่า

ยอดอ่อนและดอก มีรสเปรี้ยว ฝาดเผ็ดร่วมกัน จึงมีสรรพคุณ บำรุงเลือด แก้วิงเวียน และจากรายงานผลการวิจัยที่ค้นพบ พบว่า …ในผักพื้นบ้านประเภทนี้ มีสารต้านอนุมูลอิสระสูง จึงมีสรรพคุณในการลดหรือยับยั้งการสร้างเซลล์มะเร็งได้ดี

คุณค่าทางโภชนาการของผักปู่ย่า

การแปรรูปของผักปู่ย่า

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www2.hrdi.or.th/royalfloraDetail/267
https://www.flickr.com