เพ็ก ใช้ปลูกเป็นแนวกั้นเขตแดนแทนการสร้างรั้วลวดหนาม หน่อเพ็ก นิยมใช้ประกอบอาหารได้

เพ็ก

ชื่ออื่นๆ : ไผ่เพ็ด (เพชรบูรณ์) เพ็ก (เลย) เพ็ด (นครราชสีมา) หญ้าเพ็ก

ต้นกำเนิด : พบขึ้นในที่ดอนและในที่ร่มเงาของป่าโปร่ง ทนต่อสภาพแห้งแล้งและการถูกไฟเผา

ชื่อสามัญ : ไผ่เพ็ก

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Vietnamosasa pusilla

ชื่อวงศ์ : Gramineae

ลักษณะของเพ็ก

ลำต้น  เป็นไม้พุ่มในพืชตระกูลไผ่ที่มีอายุหลายปี มีลำต้นแตกกอแน่น ลำต้นมีลักษณะกลม เป็นข้อปล้อง มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.5 – 1.5 เซนติเมตร สูงประมาณ 50 – 120 เซนติเมตร เนื้อลำต้นแข็ง และเหนียวคล้ายไม้ไผ่ มีกิ่งก้านแตกจากข้อปล้อง มีเหง้า และรากแตกเป็นแขนงอยู่ใต้ดินในระดับตื้น-ลึกปานกลาง

ใบไผ่เพ็กออกเป็นใบเดี่ยวเยื้องสลับกันบริเวณข้อปล้อง ใบมีลักษณะเรียวยาว กว้างประมาณ 1-2 เซนติเมตร ยาวประมาณ 8 – 15 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ ปลายใบแหลม แผ่นหยาบกระด้าง และขอบใบมีคม

ดอกเป็นช่อแยกแขนง (Panicle) ตัวดอกมีขนาดเล็ก ออกเป็นกระจุกแน่นบนช่อดอก ทั้งนี้ ไผ่เพ็กจะออกดอกช่วงเดือนกุมภาพันธ์-เดือนมีนาคม

การขยายพันธุ์ของเพ็ก

ใช้หัว/เหง้า/หน่อ/การขยายพันธุ์และการผลิตกล้า โดยการแยกกอ/แยกหน่อ ปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการปลูก
ดิน ดินปนทราย

ธาตุอาหารหลักที่เพ็กต้องการ

ประโยชน์ของเพ็ก

หน่อไผ่เพ็ก หรือ บางพื้นที่เรียก หน่อโจด นิยมใช้ประกอบอาหารได้หลายเมนู หน่อมีรสเฝื่อนขม มีเนื้อกรอบ เหมาะสำหรับทำเมนูจำพวกซุปหน่อเพ็ก แกงเลียง แกงเปอะ หรือ ลวกจิ้มรับประทานกับน้ำพริกก็ยิ่งอร่อยนัก

ใช้ปลูกเป็นแนวกั้นเขตแดนแทนการสร้างรั้วลวดหนาม

สรรพคุณทางยาของเพ็ก

ใบและราก ช่วยบรรเทาอาการไข้ ช่วยขับปัสสาวะ แก้โรคเบาหวาน

คุณค่าทางโภชนาการของเพ็ก

การแปรรูปของเพ็ก

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=11867&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com