เล็บมือนาง นิ้วมือพระนารายณ์

เล็บมือนาง

ชื่ออื่นๆ : นิ้วมือพระนารายณ์ (ภาคใต้); มือพระนารายณ์ (ตราด) เล็บมือนาง (ภาคกลาง) อ้อยช้าง (อุตรดิตถ์)  แสมแดง (ชุมพร) เล็บนาว (สตูล) มะจีมั่ง, จ๊ามัง, จะมั่ง (ภาคเหนือ) นิ้วมือพระนารายณ์ (ใต้) ไท้หม่อง (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) วะดอนิ่ง, อะดอนิ่ง (มะลายู-ยะลา) และ เล็บมือนางต้น

ต้นกำเนิด : อินเดีย จีนตอนใต้ และเวียดนาม ในไทยพบทุกภาค

ชื่อสามัญ : นิ้วมือพระนารายณ์ Climbing umbrella tree

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Schefflera elliptica (Blume) Harms

ชื่อวงศ์ : ARALIACEAE

ลักษณะของเล็บมือนาง

ต้น เป็นพืชที่อยู่ในวงศ์เล็บครุฑ เป็นไม้ทรงพุ่มที่ชอบเกาะอาศัยอยุ่ตามต้นไม้อื่นหรือตามซอกหิน เปลือกลำต้นเรียบเป็นสีเทาหรือสีน้ำตาล แตกกิ่งก้านสาขามากมาย

ใบ ใบประกอบแบบมีลักษณะแผ่เรียงเป็นวงกลมคล้ายนิ้วมือ ก้านใบร่วมยาว ในแต่ละก้านจะประกอบใบด้วยใบย่อยรูปรีแกมรูปขอบขนานประมาณ 5-7 ใบ แผ่นใบเรียบสีเขียวเข้มเป็นมันและค่อนข้างหนา โคนใบสอบ ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบ ก้านใบย่อยสั้น ใบและกิ่งอ่อนมีขนอ่อนนุ่มปกคลุมอยู่ทั่ว ขนาดความกว้างของใบมีประมาณ 2-4 ซม. ยาวประมาณ 8-15 ซม.

ดอก ออกดอกเป็นช่อรูปทรงกระบอกคล้ายซี่ร่มที่บริเวณปลายยอด เป็นช่อขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยดอกย่อยสีเหลืองขนาดเล็กมากมาย ดอกมักจะไม่ค่อยบาน มีก้านช่อดอกเป็นสีน้ำตาลแดง มีขนละเอียดปกคลุมอยู่ทั่วช่อดอก

ผล มีลักษณะเป็นรูปไข่หรือรูปทรงกลมขนาดเล็ก ผลอ่อนมีสีเขียวอมเหลือง เมื่อสุกจะกลายเป็นสีเหลืองเข้มหรือสีส้มอมแดง

การขยายพันธุ์ของเล็บมือนาง

ใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่เล็บมือนางต้องการ

ประโยชน์ของเล็บมือนาง

• เป็นเชื้อเพลิง(จากการสัมภาษณ์และการจัดประชุมเสวนาผู้นำชุมชนท้องถิ่น)
• ผลอ่อน กินเป็นผัก

สรรพคุณทางยาของเล็บมือนาง

• แก่น  ใช้เป็นยาแก้ท้องร่วง โดยนำมาฝนกับน้ำใช้รับประทาน
• กิ่ง ต้มน้ำดื่ม เพื่อรักษาโรคความดันสูง และแก้ไข้
• ราก ใช้ต้มน้ำดื่ม เพื่อรักษาโรคเบาหวาน

คุณค่าทางโภชนาการของเล็บมือนาง

การแปรรูปของเล็บมือนาง

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9281&SystemType=BEDO
https://www.dnp.go.th
https://www.flickr.com