เอนอ้า ไม้พุ่มขนาดกลาง ดอกและใบมีขนปกคลุม

เอนอ้า

ชื่ออื่นๆ : ม่ายะ (ตราด); เอ็นอ้า (อุบลราชธานี) โคลงเคลงขน

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : โคลงเคลงยวน

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Melastoma saigonense (Kuntze) Merr.

ชื่อวงศ์ : Melastomataceae

ลักษณะของเอนอ้า

โคลงเคลงเป็นไม้พุ่มขนาดกลาง มีความสูงประมาณ 1 เมตร ลำต้นกลมมีกิ่งก้านสาขามาก เล็กเรียว ใบเป็นใบเดี่ยว รูปหอก ปลายใบแหลม มีเสว้นกลางใบ 3 เส้น มีขนสั้นๆปกคลุม หนา แข็งเล็กน้อย มีสีเขียวอมเหลือง ท้องใบสีอ่อน โคลงเคลง พบทั้งมมด 4 ชนิด คือ 1. เอ็นอ้าน้อย มีดอกสีชมพูมม่วง มีกลีบดอก 5 กลีบ เกสรสีเหลือง เกิดตามป่าดงดิบชื้น 2. เอ็นอ้าใหญ่ มีดอกสีชมพู มีกลีบดอก 4-5 กลีบ เกสรสีชมพู เกิดตามป่าดงดิบแล้ง บางทีเรียกว่าเอ้นอ้าแดง โสมแดง หรือยางแดง 3. เอ็นอ้าขาว มีกลีบดอกสีขาว เกิดตามป่าดงดิบชื้นเขาสูง 4. เอ็นอ้าเครือ มีลำต้นเรียวยาว ใบบาง ดอกและผล เหมือนเอ็นอ้าแดง ทั้งหมดมีดอกเป็นช่อออกที่ปลายยอด ผลเมล็ดกลมรูปถ้วย มีขนปกคลุม เมล็ดเล็กละเอียด หัวหรือโคนต้นเป็นกระเปราะ คล้ายโสมคน เนื้อแข็งผิวขาว เกิดตามที่ลุ่ม ที่ชื้น  ตามป่าดงดิบแล้ง ป่าดิบเขา ป่ละเมาะทั่วไป ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด

การขยายพันธุ์ของเอนอ้า

ใช้เมล็ด/-

ธาตุอาหารหลักที่เอนอ้าต้องการ

ประโยชน์ของเอนอ้า

ราก บำรุงธาตุ เจริญอาหาร บำรุงกำลัง แก้อ่อนเพลีย ชูกำลัง บำรุงตับไต และดี ปรุงยารักษาและเพิ่มถูมิคุ้มกันโรค

สรรพคุณทางยาของเอนอ้า

เป็นยาขับเลือด รักษาอาการตามในปากและแก้ท้องร่วง รักษาฝี เกลื้อน

วิธีการปรุงยา :
ทั้ง 5 (ราก, ลำต้น, ใบ, ดอก, ผล) นำมาสับเป็นชิ้น ๆ ต้มเป็นยาหม้อดื่ม
ดอกและผลสุก เคี้ยวแล้วอมไว้แก้ตามในปาก
ใบ ตำทาโดยตรงไม่ต้องผสมอย่างอื่น รักษาฝี เกลื้อน

คุณค่าทางโภชนาการของเอนอ้า

การแปรรูปของเอนอ้า

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9235&SystemType=BEDO
https://km.dmcr.go.th/th/c_1/s_350/d_6407