พุดตานญี่ปุ่น ไม้พุ่ม ดอกสีขาวหรือชมพู ดอกออกดอกเป็นช่อ

พุดตานญี่ปุ่น

ชื่ออื่นๆ : ซูลู, พุดตานญี่ปุ่น (กรุงเทพฯ)

ต้นกำเนิด : แอฟริกา

ชื่อสามัญ : Pink Dombeya, Pink wild pear

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dombeya elegans

ชื่อวงศ์ : Sterculiaceae

ลักษณะของพุดตานญี่ปุ่น

ต้น เป็นไม้พุ่ม สูงได้ถึง 4 ม. มีขนยาว ขนกระจุก และขนต่อมทั่วไป หูใบรูปใบหอก ยาว 1–1.5 ซม. ร่วงเร็ว

ใบ ใบรูปไข่กว้าง รูปหัวใจ หรือจัก 3–5 พู ยาวได้ถึง 20 ซม. ปลายแหลมยาว เส้นใบรูปฝ่ามือ 5–9 เส้น ก้านใบยาวได้ถึง 15 ซม.

ดอก ช่อดอกแบบช่อกระจุกแยกแขนงคล้ายช่อเชิงหลั่น ก้านช่อยาวเท่า ๆ ก้านใบ ก้านดอกยาวได้ถึง 3 ซม. ใบประดับยาวประมาณ 1 ซม. ร่วงเร็ว กลีบเลี้ยง 5 กลีบ รูปใบหอก ยาว 1–2 ซม. ดอกสีขาวหรือชมพู มี 5 กลีบ รูปไข่กลับเบี้ยว ยาว 1.5–2.5 ซม. เกสรเพศผู้จำนวนมากเชื่อมติดกันที่โคน เกสรเพศผู้ที่เป็นหมันรูปแถบ รังไข่มีขนยาว ก้านเกสรเพศเมียเรียวยาว ยอดเกสรแยกเป็น 5 แฉก

ผล ผลแห้งแตก รูปไข่ แบน ๆ เส้นผ่านศูนย์กลาง 1–1.5 ซม. มีขนยาว เมล็ดผิวเป็นร่างแห

การขยายพันธุ์ของพุดตานญี่ปุ่น

การปักชำ

ธาตุอาหารหลักที่พุดตานญี่ปุ่นต้องการ

ประโยชน์ของพุดตานญี่ปุ่น

นิยมปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับ

สรรพคุณทางยาของพุดตานญี่ปุ่น

–

คุณค่าทางโภชนาการของพุดตานญี่ปุ่น

การแปรรูปของพุดตานญี่ปุ่น

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : https://www.dnp.go.th/botany/mindexdictdetail.aspx?runno=4074
https://www.flickr.com