ก่อ เกาลัดเมืองไทย เมล็ดนำมาต้ม หรือ คั่วให้สุกก่อนรับประทาน

ก่อ

ชื่ออื่นๆ : ต้นก่อ,  มะก่อ,  ก่อเดือย, ก่อหนาม, ก่อแป้น, ก่อสร้อย,  ก่อหนัด,  ก่อหัด, หมากก่อ,  เกาลัดป่า

ต้นกำเนิด : พบบริเวณป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าผสมผลัดใบ

ชื่อสามัญ : Evergreen Chinkapin.

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Castanopsis spp.

ชื่อวงศ์ : Fagaceae

ลักษณะของก่อ

ต้น  ไม้ยืนต้นไม่ผลัดใบ มีมากกวา 80 ชนิด ลำต้นสูง ตั้งแต่ 15 – 35 เมตร เปลือกลำต้นสีน้ำตาลอมเหลือง แตกล่อนเป็นสะเก็ดบางๆ

ใบ  ใบรูปหอก กว้าง 3-4 ซม. ยาว 10-15 ซม. โคนใบสอบเข้า ปลายใบเรียวแหลม มีส่วนย่นออกไปเป็นหาง ขอบใบเรียบ ใบเป็นมัน

ผล  ผลกลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 ซม. กาบหุ้มเมล็ดเป็นหนามแหลม ชนิดที่ผลมีหนามหุ้มเมื่อนำเมล็ดไปคั่วแกะกินเนื้อใน จะได้รสหวานมันคล้ายลูกเกาลัด

การขยายพันธุ์ของก่อ

ใช้เมล็ด

ธาตุอาหารหลักที่ก่อต้องการ

ประโยชน์ของก่อ

• ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร เนื้อในเมล็ดสีขาว จะได้รสหวานมันเหมือนลูกเกาลัดของจีน
• บำรุงร่างกาย บำรุงไต กล้ามเนื้อ ม้าม และกระเพาะอาหาร แก้ร่างกายอ่อนแอ
• เนื้อไม้ ใช้ทำโครง สร้างส่วนต่างๆของบ้าน เช่น เสาบ้าน

สรรพคุณทางยาของก่อ

มีฤทธิ์อุ่น รสหวาน มีสรรพคุณบำรุงร่างกาย บำรุงไต กล้ามเนื้อ ม้าม และกระเพาะอาหาร บำรุงลม แก้ร่างกายอ่อนแอ แก้ไอ ละลายเสมหะ แก้อาเจียน คลื่นไส้ ท้องเดิน ช่วยห้ามเลือด ช่วยการไหล เวียนเลือด แก้อาการถ่ายเป็นเลือด เลือดกำเดาไหล
แก้วัณโรคที่ต่อมน้ำเหลืองที่คอโต และอาเจียนเป็นเลือด

คุณค่าทางโภชนาการของก่อ

การแปรรูปของก่อ

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9511&SystemType=BEDO
https://www.flickr.com