ชำมะนาด ดอกสีขาว มีกลิ่นหอมเหมือนใบเตย

ชำมะนาด

ชื่ออื่นๆ : ชำมะนาด, ดอกข้าวใหม่, ดอกขาวใหม่, อ้มส้าย

ต้นกำเนิด : ทวีปเอเชียเขตร้อน โดยเฉพาะเกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย และมาเลเซีย

ชื่อสามัญ : ชมนาด (Bread flower)

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Vallaris glabra (L.) Kuntze

ชื่อวงศ์ : APOCYNACEAE

ลักษณะของชำมะนาด

ต้น ไม้เถาเลื้อย ยาวได้ถึง 6 เมตร เนื้อค่อนข้างแข็ง มีน้ำยางสีขาว เปลือกมีร่องแตก

ใบ ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปไข่แกมรูปรี ปลายแหลม โคนมน ขอบเรียบ แผ่นใบเป็นคลื่นเล็กน้อย ผิวใบด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมัน

ดอก ช่อดอกแบบช่อกระจุก ออกตามซอกใบและปลายกิ่ง ช่อละ 15-30 ดอก ดอกสีขาว กลีบเลี้ยงสีเขียวอ่อน 5 กลีบ รูปสามเหลี่ยมแคบ กลีบดอกเชื่อมกัน เป็นรูปถ้วยตื้นสีขาว ปลายแยกเป็น 5 แฉก ปลายแหลมม้วนงอเข้าเล็กน้อย เกสรเพศผู้ 5 เกสร เกสรเพศเมียอยู่ภายในเหนือฐานรองดอก การติดดอก มกราคม – เมษายน

การขยายพันธุ์ของชำมะนาด

การใช้เมล็ด หรือตอนการตอนต้องรอให้ยางหมดก่อนจึงจะลงมือหุ้มมะพร้าวได้

ธาตุอาหารหลักที่ชำมะนาดต้องการ

ประโยชน์ของชำมะนาด

• ปลูกประดับซุ้มหรือข้างรั้ว
• ดอกชำมะนาด มีกลิ่นหอม คล้ายกลิ่นข้าวใหม่ หอมเหมือนใบเตยอ่อน หรือข้าวหอมมะลิสุกใหม่ ช่วยในการผ่อนคลาย บำรุงหัวใจซึ่งอาจเป็นเพราะมีกลิ่นอ่อน
• คนโบราณจึงมักนำดอกชำมะนาดอบเพื่อใช้กลิ่นมาทำขนมไทยๆ
• ชำมะนาดยังนำมาใช้ในการทำน้ำปรุงอีกด้วย

สรรพคุณทางยาของชำมะนาด

ยางขาว ใช้รักษาแผลภายนอกและยังเป็นยาถ่ายอย่างแรง

คุณค่าทางโภชนาการของชำมะนาด

การแปรรูปของชำมะนาด

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : www.bedo.or.th, www.adeq.or.th, www.flickr.com