บ๊วย
ชื่ออื่นๆ : Mume, Japanese apricot
ต้นกำเนิด :
ชื่อสามัญ : Ume
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Prunus mume
ชื่อวงศ์ : Rosaceae
ลักษณะของบ๊วย
บ๊วยเป็นไม้ผลเมืองหนาวที่มีแหล่งกำเนิดในประเทศจีน มีปลูกในประเทศไทยนานแล้ว โดยแพร่เข้ามาทางภาคเหนือ บ๊วยเป็นพืชที่จัดอยู่ในสกุลเดียวกับท้อ พลับ หรือลูกพรุน ลักษณะผลกลมเมื่อยังเล็กมีสีเขียว แต่มีผลแก่เต็มที่จะมีสีเหลืองมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2.5 เซนติเมตร รสขมอมเปรี้ยวและมีกลิ่นหอม ในญี่ปุ่นและไต้หวันผลจะแก่และเก็บเกี่ยวได้ในเดือนมิถุนายนถึงสิงหาคม ในไทยผลบ๊วยจะแก่เก็บเกี่ยวได้ประมาณเมษายน
การขยายพันธุ์ของบ๊วย
-/-
ธาตุอาหารหลักที่บ๊วยต้องการ
ประโยชน์ของบ๊วย
–
สรรพคุณทางยาของบ๊วย
สรรพคุณทางยาและความเชื่อ
1.ช่วยเพิ่มกำลัง บรรเทาการอ่อนเพลีย ลดการกระหายน้ำ
2.บ๊วยลดมลพิษความเป็นพิษของเนื้อสัตว์ในกระเพาะที่บูดเน่าเสียก่อนจะถูกขับออกจากร่างกาย ปรับทั้งเป็นยาระบาย และลดกรดในกระเพาะแทน อี-โน-กัลดา-เซลเซอร์
3.บรรเทาอาการคลื่นไส้ อาเจียน
4.ขับพยาธิ ป้องกันการติดเชื้อในทางเดินอาหาร
คุณค่าทางโภชนาการของบ๊วย
การแปรรูปของบ๊วย
แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9876&SystemType=BEDO
