เสลดพังพอน ไม้พุ่มสูงปลูกเป็นแนวรั้วป้องกันงู

เสลดพังพอน

ชื่ออื่นๆ : ชองระอา พิมเสนต้น (ภาคกลาง) เซ็กเซเกี่ยม (จีน)

ต้นกำเนิด :

ชื่อสามัญ : เสลดพังพอน พิมเสนต้น เสลดพังพอนตัวผู้

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Barleria Lupulina Lindl.

ชื่อวงศ์ : Acanthaceae

ลักษณะของเสลดพังพอน

ไม้พุ่ม สูงประมาณ 1 – 2 เมตร แตกกิ่งก้านสาขามากมาย ลำต้นมีหนามสีน้ำตาลคู่ ตามข้อและโคนใบ กิ่งก้านมีสีน้ำตาลแดงอมเขียว
ใบ เป็นไม้ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ ลักษณะของใบเรียวแคบ ปลายใบแหลม โคนใบเรียวเล็กจนถึงก้านใบ ขอบใบเรียบ ผิวใบเกลี้ยง พื้นใบมีสีเขียวเข้มและมัน ก้านใบตลอดจนเส้นกลางใบสีแดง ใบยาวประมาณ 1.5 – 3.5 นิ้ว ก้านใบสั้น และที่โคนก้านมีหนามแหลมหนึ่งคู่สีม่วงชี้ลง

ดอก ออกดอกเป็นช่อตามยอดหรือปลายกิ่ง ดอกมีใบประดับขนาดใหญ่ซึ่งจะเรียงกันเป็นรูปทรงกระบอกสีเขียว ปลายใบสีม่วงแดง เมื่อดอกยังอ่อนมีใบประดับหุ้มมิด เมื่อดอกบานจะโผล่เลยใบประดับออกมาครึ่งหนึ่ง ใบประดับรูปกลมรี ตอนปลายมีสีน้ำตาลอมแดง กลีบรองกลีบดอกสีเขียวมี 5 กลีบ กลีบดอกสีเหลืองจำปา ตรงโคนเป็นหลอดตรงปลายแยกเป็น 5 กลีบ แบ่งออกเป็นกลีบบนและล่าง กลีบบนจะมี 3 กลีบ และใหญ่กว่ากลีบล่าง 2 กลีบ

ผล เป็นฝัก รูปมนรี แบนและยาว โคนกว้าง ปลายแหลม ภายในผลมีเมล็ด 2 – 4 เมล็ด

การขยายพันธุ์ของเสลดพังพอน

ใช้กิ่ง/ลำต้น/ใช้วิธีตัดลำต้นปักชำ ตัดท่อนพันธุ์เป็นท่อน ยาวท่อนละ
1-2 คืบ ปักชำในแปลงที่เตรียมไว้ หรือปักชำในที่
ชุ่มชื้นก่อน เมื่อออกรากดีแล้วค่อยย้ายไปลงที่แปลง

ธาตุอาหารหลักที่เสลดพังพอนต้องการ

ประโยชน์ของเสลดพังพอน

–

สรรพคุณทางยาของเสลดพังพอน

ใบ : ตำผสมน้ำข้าวสารใช้พอกหรือทาแผลแมลงกัดต่อยเพื่อแก้พิษ หรือเป็นลมพิษ หรือต้มกิน ช่วยลดอาการจากไข้มาลาเรีย มีรสขมมาก แก้พิษแมลงสัตว์กัดต่อย เช่น ผึ้ง แมงป่อง ตะขาบ แผลฟกช้ำจากการกระทบกระแทก หรือแผลมีเลือดออก ให้ใช้ใบตำพอกหรือผสมกับเหล้าตำพอก และอาจจะใช้ต้มน้ำกินทำให้เลือดไหลเวียนดี
ต้น : ปลูกเป็นแนวรั้วป้องกันงู
ราก : รสจืดเย็น ฝนกับสุราดื่ม และทาแก้พิษงู แมลงสัตว์กัดต่อย

คุณค่าทางโภชนาการของเสลดพังพอน

การแปรรูปของเสลดพังพอน

แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=9300&SystemType=BEDO
http://pharmacy.su.ac.th/herbmed/herb/text/herb_detail.php?herbID=256