ผักกุ่ม ผักกุ่ม เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง มีความสูงประมาณ 6-10 เมตร ลำต้นมีสีเทาหรือสีน้ำตาลอมเทา เปลือกต้นหนาค่อนข้างเรียบ
หมวดหมู่: ไม้ยืนต้น
ไม้ใหญ่หรือไม้ยืนต้น ไม้ประเภทนี้มีลำต้นเป็นไม้เนื้อแข็งขนาดใหญ่ มีลำต้นหลัก ตั้งตรง ต้นเดียวแล้วจึงแตกกิ่งก้านบริเวณยอด โตเต็มที่สูงเกิน 5 เมตร มีอายุยืนยาวหลายปี เช่น สน เต็ง รัง แดง สัก ประดู่ นนทรี จามจุรี มะขาม ไม้ยืนต้น คือต้นไม้ที่มีลำต้นเดี่ยว ทอดสูง มีกิ่งก้านใบอยู่ตอนบนหรืออยู่ตั้งแต่กลางลำต้นขึ้นไป มีคุณสมบัติเด่นในการให้ร่มเงาและความร่มรื่น ทั้งนี้การแบ่งประเภทของไม้ยืนต้นขึ้นอยู่กับชนิดของต้นไม้นั้น ๆ หรือแบ่งตามความสูงได้ 3 ขนาด คือ สูง กลาง และต่ำ ต้นไม้นั้นมีความสูงตั้งแต่ 10 เมตรขึ้นไป ขนาดกลางมีตวามสูง 10 เมตรลงมา และขนาดต่ำคือ 5 เมตรลงมา นอกจากนี้ไม้ยืนต้นยังมีลักษณะการขึ้นลำต้นเป็นลำเดียวและเป็นกอ (หลายลำ) ได้ด้วย
ใบแมงดา ชื่ออื่นๆ : ชะมัง แมงดาต้น ต้นกำเนิด : ชื่อสามัญ : ทำมัง ชื่อวิทยาศาสตร์ : Litsea petiolata Hook …
สะเดาช้าง ชื่ออื่นๆ : ก้วยกี่ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) กางขี้มอด, ยมหิน (เชียงใหม่) ไก่ (กำแพงเพชร) ขางช้าง ,ขางแดง (ลำปาง
กระถิน ชื่ออื่นๆ : กระถิน, กระถินไทย, กระถินบ้าน (ภาคกลาง) กะเส็ดโคก กะเส็ดบก (ราชบุรี) ตอเบา, สะตอเทศ, สะตอเบา (ภาคใต้)
มะเดื่อปล้อง ชื่ออื่นๆ : เดื่อสาย (เชียงใหม่) ดื่อปล้อง (นครศรีธรรมราช, สระบุรี, ภาคเหนือ) เดื่อป่อง (กรุงเทพฯ) หมากหนอด
หมักเขียบ น้อยแน่ มะนอแน่ ชื่ออื่นๆ : บักเขียบ (ตะวันออกเฉียงเหนือ) ลาหนัง (ปัตตานี) มะนอแน่, มะแน่ (เหนือ) หน่อเกล๊ะแซ
สีเสียดน้ำ ชื่ออื่นๆ : แพงพวยบก, สีเสียดน้ำ (ภาคกลาง) ต้นกำเนิด : พืชชนิดนี้พบตามป่าไม่ผลัดใบที่ระดับความสูง 150 เมตรจาก
เถาวัลย์เปรียง ชื่ออื่นๆ : เครือตาปลา, เครือตับปลา (อีสาน) เครือเขาหนัง, เถาวัลย์เปรียงแดง, เถาวัลย์เปรียงขาว, ย่านเหมาะ
ปอสา ชื่ออื่นๆ : ฉำฉา, ชำสา (นครสวรรค์) ชะดะโค (กะเหรี่ยง-กำแพงเพชร) ปอกระสา (กลาง,เหนือ) ปอฝ้าย (Peninsusar) ส่าเหร่เจ
ปอแก่นเทา ชื่ออื่นๆ : ขี้เถ้า(นครราชสีมา) คันเทา(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ปอแก่นเทา(เชียงราย,นครพนม) ปอลาย(พิษณุโลก) ปอหมื
ราชดัด ราชดัด ชื่อวิทยาศาสตร์ Brucea javanica (L.) Merr. เป็นไม้พุ่มหรือไม้ยืนต้นขนาดเล็ก เปลือกลำต้นเรียบ สีขาวปนเทา มี
ติ้วเกลี้ยง ชื่ออื่นๆ : ขี้ติ้ว, ติ้วใบเลื่อม (เหนือ) กุ่ยฉ่องบ้าง (ลำปาง) ติ้วแดง (สุรินทร์) ติ้วหม่น, ติ้วหมาแหงน, ติ้